Skoro svaki dečak rođen u nekadašnjem Sovjetskom Savezu imao je priliku da vozi umanjenu i pojednostavljenu repliku nekog od pravih automobila koji ispod haube nisu sadržali motor, već snagu nogu jednog energičnog deteta koja su sa bezbrižnom upornošću pokretala pogon na pedale. Istorija ih prati još od tridesetih godina prošlog veka kada su bili dostupni samo odabranima, jer je njihova cena bila oko pola inženjerske mesečne plate. Međutim, svako čiji roditeljski budžet nije mogao da istripi jednu ovakvu kupovinu mogao je da svrati do najbližeg parka ili zabavnog parka i da iznajmi jedan za simboličnu cifru.

To doba pamti i jednu od prvih organizovanih trka automobila na pedale kada su omladinci stari između 10 i 16 godina tokom četiri dana prevezli oko 110 kilometara na relaciji Moskva-Noginsk-Moskva! Sva manja mesta koja se nalaze na putu ove trke organizovali su nezaboravne dočeke i druženje sa učesnicima.

Od tada je prošlo dosta godina tokom kojih su menjani izrada i koncept ovih umanjenih automobila. Možemo ih podeliti na dva tipa, od kojih su prvi masivniji i teži modeli prekriveni karoserijom koja izgleda kao kopija pravog automobila, a pokretani su na ne preterano savršen klipni pogon što je ograničavalo njihovo kretanje samo na čvrste i ravne površine. Drugi tip ovih vozila dolazio je u formi sličnoj kartingu, ogoljenog izgleda sa metalnim ramom umesto monokok karoserije i pogonom na mehanizam i pedale koji su karakteristični za bicikle. Ovakav tip pogona je obezbeđivao bolje vozačke karakteristike jer ste njime mogli da se vozite van asfaltnih puteva, pa čak i da ga poterate uzbrdo.

Dobra funkcionalnost na uštrb estetskih kvaliteta donela je veću popularnost drugom tipu vozila, ali su decenije koje su prošle i nostalgija koja je zahvatila čitav svet vratile u etar vozila sa karoserijom i klipnim pogonom. Od relativno pristupačne igračke u periodu od šezdesetih do osamdesetih kada ih je u ogromnim količinama proizvodio AZLK, današnji sačuvani primerci dostižu cene koje ih svrstavaju u jedne od najskupljih automobilskih zabava za najmlađe.

Oprostiva dečija i roditeljska nebriga poslala je veliku većinu ovih korodivno netrpeljivih Moskviča u zaborav otpada i deponija, a malobrojni sačuvani primerci uz uglavnom visoku kupoprodajnu cenu traže i ulaganje u vidu restauracije. To je slučaj i sa preživelim primercima na prostoru bivše Jugoslavije koje su tokom osamdesetih vozili najmlađi ovdašnji vozači. Osim povratka u fabričko stanje, Moskviči se neretko prerađuju putem različitih automobilsko-tematskih celina, od onih urađenih u američkom hot-rod stilu, do tjunerski spuštenih verzija ispraćenih interpretacijama modernih felni poput primerka koji su odradili momci iz Garage73!

Upravo su mali Moskviči oklopljeni jakom i na udarce otpornom limenom karoserijom karakterističnom za prava vozila koja su spravljana od istog proizvođača, jedini koji su masovno stigli i do naših prostora. Svako dete koje je tada imalo finansijski i empatijom potkovane roditelje, dan danas podjednako pamti dan kada je dobilo pedalama pogonjeni Moskvič, kao i svaku modricu zarađenu simbiozom sa njegovom karoserijom i pri najmanjem sudaru. Svaki bol uzrokovan tim udaricma je mala cena zamenjena u više nego poštenoj trampi za nezaboravne trenutke koji su zahvaljući širokim baterijama od 4,5 volta prikačenim za farove, produžavale celodnevni boravak napolju čak i na noćne vožnje.

Ako ste i vi među onima koji su sačuvali ili skoro pazarili jedan od ovih limenih čuvara sećanja, pošaljite nam fotografiju i vašu priču putem naše Facebook stranice!

Autor teksta: Miloš Nikodijević
Izvori: ussrlife.blogspot.ru, englishrussia.com